İLKNUR İŞCAN KAYA
Devasa Dilekler
yıldızlar süzülürken karanlık geceye
damlalardan yalnız biri
şemsiyelerin örtemediği kırık camlarla
kaçıncı sokak arasında
saklı kimliği benliği gizli
önünde bitmiş bir savaş sessizliği
sıcak bir güneş izlediği
kurduğu ak dünyanın silinen resmi
oyunlar oyuncak belki
bu sokak sahnesinde
küçük bir bedene sıkışır
devasa dileklerle
hâlâ renklere sarılır
gün gün ördüğü evinde
pencerede adsız kuşlar
yaşamdan tohumlar toplar
ılık yağmurlar göz kırpar
aradığı dileklere
ısınan kalbin o sahibi
yıldızlardan yalnız biri
bitmez karanlığın üzerini
serin bir gökyüzü kaplar