Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HÜSEYİN KAYA
Sallanmak Var Sarsılmak Asla
Daha yeni işaret almış aşkından
Bir bakış, bir mesaj canlı bir haber
Belki de beraber bir kahve içilmiştir
Daha yeni maaşını almış bir baba
Bir pabuç bir oyuncak belki de bir entari
Çocuklarına kim bilir eşine varmak üzere
Bir ana emzirmekte ay yüzlü bebeğini
Bir dede veya bir nine ne fark eder
Selam vermek üzere tahiyatta
Bir eğlence yerine hazırlanmakta
Yüzüne yeni bir suret vermekte bir genç kız
Bir misafir bavulunu açmak üzere otel odasında
Sabah erken kalkacak bir fırıncı mis gibi uyumakta
Daha merhaba dememiş bir çocuk
Daha hecelemeden kundakta
Hayata baygın bakışlarıyla tutunmakta olanlar
Layık olmadıklarından alık olanlar boş bakmakta
Umduklarından kaçanlar başıboşlar
Hiç ölmeyecekmiş gibi toklar
Saymaktan yorulmayanlar
Yoksulluktan yorgunlar
Ve sayamadığımız tüm insanlar
Ve kar altında dinlenmede duranlar
Bir sıcak köşede miyavlayanlar
Bir sarsıntıya muhatap olanlar
Üzülürüz yanar yüreklerimiz
Öğreniriz yardımlaşmayı
Fedakârlık dost kılar bizi
Hissediş, duygu, umut
Ve hatta devamı gelmemiş
Sona ermemiş nice beklentiler
Sadece ceset ölür
Hay’dan gelen hayat
Ceset olmakla son bulur mu
Sallanmak Var Sarsılmak Asla
-Edip Cansever mi?
-Yok canım Hüseyin Kaya imiş…