Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HÜSEYİN KAYA
Gözlerinden Cennet Görülen Adam
Babam’a
Alnında ve dirseğinde damlalar
Gönlümde nice anlamlar bırakarak gittin
Hakikat çocuklarından da önceydi
Hakikaten de öyleydi
Sen üşürdün ya yaz sıcağında
Ve yanardın üstelik kışın ayazında
Mevsimlere aykırı hallerinden Baba
Şimdi anlıyorum ki bir kez daha
Sende söylerdin ya her an
Mal da yalan mülk te yalan
Bizimle gelmeyen ne varsa talan
Baştan anlayamazdık sözlerini
Neticesinden öğrenirdik işlerini
Samimiyet senle yürürdü
Fedakârlık sanki yanında dururdu
Bir tatlı bakardı gözlerin
Bu yüzden eseri kalmazdı
Bizi sarsan sert sözlerin
Bir ben anlardım sanki
Kalbinden geçen ne
Ya da ne düşündüğünü
İyi yapmışım derdim
Görünce güldüğünü
Zulme pusu kurardı tefekkürün
Bize de böyle olalım diye
Öyleydi değil mi tezekkürün
Ne makul bir serüvenmiş
İstikrarlı bir sır gibi tedebbürün.
Hülasadan başka çare yok nasihatinde
Bir dağ gibi dur derdin adaletin yanında
Davranıver dostlara pek içten
Haliyle düşmana ne de yaman
Buna benzerdi bütün işlerin
Bazen nasıl da söverdin
Bir şey olurdu da aniden
Küfre girmemek için
Ara sıra lazım derdin
Hani cahilliğime şifa şakaların
Acemiliğime keskin cevapların
Ya Sabır! der
Hikmetlice tedavi ederdin
Ne ağır bir miras bana
Baba! diyebilmek sana
İki yıl oldu çekip gittin
Baba bil ki çok özlendin…
Ne de çokmuşsun ki baba!
Hiç ama hiç eksilmedin
Unutmadan ve duayla
Rabbinden gayri hiç eğilmedin…
