NURKAN GÖKDEMİR
 Yakışmaz Çocuğa Yangın Gözler 
 Tükettim gökyüzünü
 gecenin izini sürüp
 yıldızlar kaydı karanlığımdan
 kayboldum yollarında
 batık gök şehrinin…
 Sayrı çocuğuydum kavga otağının
 ne çok kışını gördüm hayatın
 nefretin buz kesmiş gözlerini…
 göründü bir gün isyan dalgalarım 
 kovdu tükenmiş yüzleri
 sahte yakamozları denizden…
 Küçük bir delikten baktırdılar
 küçük bir anahtar deliğiydi dünya…
 açma özlemi yasak kapıyı
 körüklenen merak yangınları
 odalara hapsedilen özgürlük
 ve büyüdü isyan dalgalarım
 taştı odalardan bir gün…
 Kapının öte yüzü
 bir anda aktı hayatın kanı önümden
 yandı gözlerim ateş hatlarında…
 Hüzün şehrinde yas sesleri
 yakışmaz çocuğa yangın gözler
 kimseye söyleyemedim…
 Asanatlar "şiirden sinemaya"
Asanatlar "şiirden sinemaya" 

 
  