Asanatlar "şiirden sinemaya" 
İSA KARATEPE
Marejo II (Mavi Papatyalar)
Bu da bir çeşit yalnızlıktır Marejo
Kendinin esiri olan
Başkalarının esareti altına giremiyor
Hangi söz bir aynadan yansır
Ve dökülür ertesi sabahtan
Zaman
Paralel hayatların
Sınırında atan kalp değil bilirim
Kırılgan ruhudur papatyaların
Sana benzer Marejo
Vaktinde gülümseyen sabahların
Ayak izleri silinmiş kaldırım
Düşlerken
Kenarında ürkek taşların
Mahzen rengine uzanan dalların
Yıldız ağaçlarına boyanmış insanların
Ertesinde
Kırlangıç gibi narin gelmiştin
Sabahları kırılgan gözlerine dokunan
Tüyden ince naif bir uykudan
Pek de mühim değil Marejo
Gölgesine yakınlaştığımız
Geceyi giyinen yalnızlıktan
Şikâyeti yok hiç bir varlığın
Durur mavi papatyalar ellerinde
Şiir kokar bütün bahar
Duruşunla kanatlanır martılar
Ay ışığını öptüm
Rüzgâra sarıldım gümüş rengi ağaçlardan
Bir gelincikti ellerin Temmuz ertesi
Duruyordu tebessümünü sallayan
Bir mandala sıkıştırılmış
Gökyüzü gibi yüreğimde
İki kalp gibi düşün lakin bir kelam et
Anlaşılırsak susalım Marejo
Bahar düşüyor Artemosa yeniden
Aklımda tebessümün şarkısı
Yazdığın iki cümlenin yarısı…
