Asanatlar "şiirden sinemaya" 
MEHMET ÇOBAN
Yalnızlığın Ruhu
Yalnızlık…
İnsanların korktuğu boşluk değil, ruhun kendisiyle buluştuğu en saf mekân.
Kalabalıkların içinde kayboluruz, ama içimizdeki yalnızlık, bizi biz yapan sessiz bir derinliktir.
Duygular açar yalnızlıkta, sevgi, şefkat, merhamet, incelik…
Kendi köklerine ulaşır.
Düşünceler olgunlaşır yalnızlıkta, kalabalığın gürültüsü zihni dağıtırken, yalnızlık derinliği, anlamı, farkındalığı öğretir.
İnanç…
İnanç yalnızlıkta olgunlaşır, bir başkasının gözüyle değil, kendi ruhunun iç sesiyle parlar.
Yalnızlık, kişiliğin mekânıdır.
Taklit ile kurulamaz, vekalet ile kurulamaz.
Yalnızlık, özüne dönmektir, kendi ışığını bulmaktır.
Güçtür yalnızlık, bir boşluk değil, yaratıcı bir sessizliktir.
Yalnızlık cesaret ister.
Kalabalıklar içinde bile, özünü kaybetmemek,
O olmakta durabilmek…
Bu cesaret, hakikatin, özgürlüğün başlangıcıdır.
Yalnızlık, ruhun derinliklerine yapılan sessiz bir yolculuktur.
Dış dünyanın gürültüsünden uzaklaştığında, içindeki sessizlik açığa çıkar.
O sessizlik, ruhun kendi özüne dönmesi, gerçeğini fark etmesi, ilahi ile bağ kurması için bir kapıdır.
Yalnızlık, duyguların ve düşüncelerin özleştiği yerdir.
Kendinle baş başa kalırsın, öz-farkındalık burada doğar.
Sevgi, empati, merhamet, vicdan yalnızlıkta olgunlaşır.
Kendi değerini, sınırlarını, sorumluluklarını öğrenirsin yalnızlıkta.
Ferdi yalnızlık, kişiliğin ve bireysel karakterin gelişmesidir.
Kendi ışığını keşfedersin, kendi varoluşunu inşa edersin.
Kendi iç sesin yol gösterir sana, hayatta daha bilinçli, daha özgür kararlar alırsın.
Toplumsal yalnızlık, kendini toplum içinde gözlemlemendir.
İzole olmak değildir yalnızlık, kendi rolünü, statünü, etkileşimlerini analiz etmendir.
Kalabalıklar kaybolmanı sağlar belki, ama yalnızlık bulanıklığı netleştirir.
Toplumda yalnızlık farkındalık getirir, empatiyi derinleştirir, içsel direnci güçlendirir, gerçek bağların değerini gösterir.
Yalnızlık, varoluşun sorularına yanıt aramanın alanıdır.
Yalnızken kendi iç sesinle yüzleşirsin, özgür iradeni keşfedersin, kendi ölümünü ve özgürlüğünü kavrarsın.
Yalnızlık, kendini anlamanın, hayatın anlamını sorgulamanın, etik duruşunu inşa etmenin yoludur.
Yalnızlıkta dur.
Duygular açsın, düşünceler olgunlaşsın, inanç derinleşsin.
Kalabalıklar arasında kaybolsan da özünü unutma.
Yalnızlık güçtür.
Hakikatin ve özgürlüğün kaynağıdır.
O ol…
Dur…
Hisset…
Kendi ışığında yürü…
Kendi yalnızlığında var ol, çünkü yalnızlık, O olmaklıkta var olma cesaretidir.
Ve işte bu cesaret ruhunu dönüştürür, düşüncelerini aydınlatır, toplumsal ilişkilerini güçlendirir…
Yalnızlık, ilhamdır.
Yalnızlık, hayatın kendisidir.
