Asanatlar "şiirden sinemaya" 
CUMA KARAARSLAN
Sözün Bittiği Yerdir
Irmaklar gibidir belki de hayat
kimine az gelir kimine de çok
sadece ıslanır kimi keyifle
sadece ıslanır kimi keyifle
kimi de boğulur kurtuluşu yok
Belki bir gün sular siler tüm pası
yırtılır gözleri perdeleyen zar
görünür ufukta sevda deryası
kimimin kalbinden doğar ırmaklar
kiminin kalbine, ruhuna sızar
Kimine buz tutmuş ırmaktır ölüm
kimine sımsıcak sevda hırkası
sakin akan dere yok ki be gülüm
sevincin arkası her an gelir de
kederin dünyada gelmez arkası
Ne aklım bulanık ne de yüreğim
rüyam ki hep aynı sade ve duru
bazen çok derinde bazen yüzeyde
sonunda aşk ile yıktım gururu
günlerim tufanda
gönlüm heyheyde
Sözün bittiği yerdir
gülüşün ey Berfin’im
kalbinin aynasında sonsuz seyir ülkesi
dalların cennet dalı
gül bahçem, bağım, ekinim
Sevdanın gül bahçesi
cennet yolu gözlerin
özgür kuşların sesi
cennet dolu sözlerin
yüreğimde ne derin kazılmış bak köklerin
Suya hasret çöllerin beklediği su gibi
umutsuz gariplere sonsuz bir muştu gibi
aç artık kapısını güzel geleceklerin
Ki ses versin içimde suskun kalmış dağlarım
ve suskun şiirlerim karışsın ırmaklara
yoksa uçurumlarda yoksa ben hep ağlarım
bakıp bakıp saçıma yeni düşen aklara
açılmazsa kapılar kimlere bel bağlarım
kurşun olup yağarım o hain korkaklara
Ben ki ne çok salladım gençlik kıyılarında
umuttan ninnilerle hayatın beşiğini
hep bir tılsım aradım ömrün sayılarında
ömrümce aşındırdım her gamın eşiğini
Söyleyemem ben artık bu nasıl bir kederdir
bundan sonrası aklın baştan gittiği yerdir
bundan sonrası artık
sözün
bittiği
yerdir
