Asanatlar "şiirden sinemaya" 
AYŞE ŞENER
Sonra Şiire Sığındık
sonra şiire sığındık
birbirimizden korur diye
hepimiz
şiire sığındık
da vaktimiz dar geldi
şiirdi bu defa sığınamayan
avaz avaz
açıp kimimizin penceresinden
bağıra hıçkıra
ağlayan
savaş ölümsüzdü
kalbi cephane
elleri top, kolları tüfek
kurşun parmaklıklı
ve gözleri boş kovan
dı adamların
derinliğin lüzumu yoktu
esirdi zaman
başrol olayların
meydan varoluşcuklar sahnesi
ev uzak
çay soğuk
sarılmak savaş suçu
sevgi yasak
muhabbet müebbet yerdi
sığlık olsun
aşk yoksa da
meşk vardı
mahremiyet çatallanıyor
platform üstünde
dikili sütunlarla süslü yollar
ve geçip gidene
gelişi güzele
oldubittiye
menfaate can atan
çoklar, çoklar, çoklar
nasıl yoklar
nasıl yoksullar
sonra hepimiz
şiire sığıştık
