Asanatlar "şiirden sinemaya" 
ALPER GENCER
Boyunluk
can kardeşim ismail içen'e de…
ah ismail
canım ismail
ismi güzel kendi güzel ismail
sen bu gazlara gelecek adam mıydın ismail
senin boynun bıçağını bilirdi
babana kâbe’ye döner gibi uysaldın
koçları yemezdin arkadaşındı onlar
ve sen bir ovaya bakarken çalkalanırdı atlar
bak ipinden kurtulmuş yine feza
venüs taklalar atıyor saman sergilerinde
mars hüseyn'in alnı kadar kızıl
sen dünyaya düşecek adam mıydın ismail
ah ismail
canım ismail
derdim dermanım ismail
sular köpürürken aya
dumanlar yüzünü yıkarken göğün
dağlar dağ olup sözünü tutmadı mı
kaynıyorken derya
kömürün falına bakıyorken ateş
semaver çayının suyunu tutmadı mı
yer ortasından yarılmadı mı ismail
israfil sevdiğin şarkıyı üflemedi mi
tam vakti geldiği sıra
kıyamet ip gibi kopmadı mı ismail
ah ismail
canım ismail
aşıkım maşukum ismail
güney çöllerinde kuzey rüzgarları esiyor
batıda ormancılar kayıp
doğu doğduğundan beri kan
-kendine konum gönderemiyor insan-
nereye dönsek aşk
neyi sevsek dört tarafı ölüm ve berzah
daha biz varmadan orayı
merhamete parsellemiş zaten allah
insan kendini affetmezken ismail
insan affetmezken insanı
kıyısını dalgasından hiç esirger mi derya
insan affetmez mi herkesi ve her şeyi
insan affetmez mi hiç kendini ismail
insan affetmez mi hiç kendini
insan affetmez mi hiç
insan affetmez mi
insan affetmez
insan
Mart 2017 / Devrim ve Çay
