Asanatlar "şiirden sinemaya" 
SEVDA RALE ARMAĞAN
Ateşlerden Geriye Kalan
Gecelereydi itirazlarım
zehirli buğuların arasından gelişine.
Ateşlerden geriye kalan yüreğimin
sarmaşık bakışlarından süzülen ışığına
değmeden kaldım geride.
Ay ışığım
yorgunum
suların sırrına uzanan ellerin
ellerin konuşuyor her gün batımı
ve gözlerin susuyor
sanki bir deniz kabarıyor
bir gökyüzünü asıyordu
solumda burkulmuş uhdedir bana kalan.
Yüreğimi hep koyuların işgal edişine
yıldızların uzaktan seyredişine umarsızca
lacivert, batası renk her yanıma dağılmış
ruhumu alıkoyuyor çaresizce hapsedip.
En çok sözcükler yaralarmış hassas bir kalbi
ve en çok gözler
soğuk ve sert
dalıyorken yüzümden başka rüyalara
hiç hissetmedin yükselttiğim sevgilerimi.
Şehrin kalabalıklarına daha çok alışıyordu kulakların
duyuyordu seslerimden başka sesleri
dillerin ve gözlerin susuyordu inatla
sanki bir deprem oluyor dağlar yürüyordu
çığ düşüyordu gözlerinden
altında kalıyor ruhum, eziliyordu
gecelereydi isyanlarım.
Ateşlerden geriye kalan kederimin
şarkılı yakışlarından süzülen ışığına
karışamadan kaldım geride
artık sebepsiz de ağlarım.
