MEHMET ÇOBAN
Anla Seni Sende Sensiz Yaşarım
Seni sende sensiz yaşarım anla
Bilsen ne haldeyim, neden böyleyim
Sensiz neylerim bu yaralı canla
Söyle sevda varken niçin öleyim
Ne zaman düşlesem can gülüşünü
Isınır yüreğim senle coşarım
Sensiz de kurarım aşkın düşünü
Anla seni sende sensiz yaşarım
Efsunlu gözlerin, ben ki aşığım
Tufanlar başlatır sevdan canımda
Sen aşk sığınağım sen gökkuşağım
Sesin yankılanır dört bir yanımda
Karşımda hayalin, tutulur dilim
Dalga dalga büyür hasretin bende
Kırılır kanadım tutulur elim
Hep senin yüzünden sen bilmesen de
Dalgalar dövse de kalbimi her dem
Vurduğu sahili, limanı sensin
Gel bitsin ayrılık bitsin bu özlem
Dinsin bu acılar seninle dinsin
Hülyamsın, vuslatım, zühre yıldızım
Özlem kuyusuna düştüm yanarım
Yanarım yanarım aşktandır sızım
Anla seni sende sensiz yaşarım
Karanlıkta yalnız, üşür korkarım
Hayattır sana ait yasak ne varsa
Seninle gelir yaz erir karlarım
Dalgalar kalbimi kalbine vursa
Seni sevmek gonca gülün açması
Sensizlik solması o gonca gülün
Seni sevmek gönlün aşka uçması
Anka kuşu gibi olması gönlün
Ne olur olmasa yolların sonu
Hayalinin ardı sıra koşarım
Sensiz de sararım senin ruhunu
Anla seni sende sensiz yaşarım