Asanatlar "şiirden sinemaya" 
ALPER GENCER
Nereye Beraber Gidiyorsak Oraya Gidelim!
allah’ım karımı seviyorum sana şükürler olsun
ve nereye bakıyorsak orayı görmemize hiç gerek yok artık
‘neyin içindeyiz hiç bilmiyoruz’ diyor sadık hoca
‘bilmemiz de gerekmiyor’ diyorum hele biz bu kadar unutkanken
yüzümü çeviriyorum dünyaya kullar edna yollar tali
‘hadi gel datça’ya yerleşelim’ diye yedek bir ismi bile varken bu şiirin
hatırla ne büyük bir rahatlıktı o zülfikarla yola çıkanın ahvali
hanlar gördün atlar bindin şimdi terinle gideni suvar
hadi gel bir kere daha yola çıkalım
nereye gidersek orada allah var!
ali ölünce biz de öldük karıcım
bizi de gömdüler sırtımızdaki hançerle o şanslı mezara
ve hüseyn’in başı vurulduğunda
yeniden döndürüldük ölene kadar ağlamaya
hüseyn’in dedesi olsa gülerdi bizim bu ah ü zarımıza
biz dedemizi gülerken görsek ‘gülmek sünnettir’ derdik gülerek
ama karıcım gülmek ne kadar sünnetse ağlamak da o kadar
sanki tek şartı merhametmiş gibi duruyor bak bütün imanın
ne doğuyorsa merhametten hatta şu kader bile
kader dedim de ‘birlikte ölelim’ demiştin ne güzel duaydı o
birlikte ölelim tabi birlikte yaşamak ne!
daraldık ve daralttık bu hayatı birbirimize
çünkü her maceranın sonunda yalnız iki kişi kalır
billahi görmedim hiç allah’a yek başına gideni
dünya düşse kul yine allah’la baş başa kalır
allah’ım piyango bana çıkmış gibi adını ağzıma alıyorum
öyle ya bileti gayretle alsak da bir irademiz yok esasında
ne acıklı bir haldir -ne acıklı bir haldir! –
o tek başına her şeyin üstesinden gelmeye çalışan adamın hali
ve dünya
yalnızca biz
ölene kadar fani
vazgeçtim dedin ve birden bütün kilitler açıldı
kolay mı sanıyordun o kolay olandan caymayı
herkes yazı bekler sen kışı seçtin
sıcaklığını keşfettin mevsimlerin olmadığı bir yerde
dışarıda fırtınayken içeride panayır
ne üşürsün artık ne de gözünü alır perde
işte ruhun kafesine hükmetti
çamurun ruh sızdırıyor dermanın sızması gibi bir derde
gidelim sen fatma ol ben ali
ne isim verildiyse bizim üzerimizden vardı çocuklarımıza
kime ikna olduysak o bizimledir
bu dünya ağır bir yük gibi vururken topuklarımıza
yol belli hal belli karıcım buluruz
cenneti burada bulamaz isek
hasretten cehennemlik oluruz!
