Asanatlar "şiirden sinemaya" 
BANU SANCAK
Defterimden İçeri
"Tecelliden nasip erdi kimine
Kiminin maksudu bundan içeri”
Yunus Emre
Yangınların içinde tutuşurken cennetim
Ateşten gül devşirmek aşka olan hürmetim.
Bir yanım bahar bahçe, bir yanım savaş yeri
Sen yine de bir gül at, siperimden içeri.
Bu harbe kim dayanır, hangi vatan hangi il?
Gönlün mamur şehrine aklımı kıldım vekil.
Feleğin kör kurşunu benden daha serseri
Derlediğim çiçekler, mavzerimden içeri.
Simsiyah bir gölgeyim, namluların ucunda
Kendi izimi sürdüm bir şehit avucunda.
Aklım ile vuruldu sol yanımın neferi
Mağrur yenilgilerim, zaferimden içeri.
Bu sancılı hezimet, mâlum mücbir sebepten
Kağıdıma kan sızar sel olan mürekkepten.
Sözler sırlara gebe sırlar kalbin neşteri,
Kalemim kılıç çeker defterimden içeri.
Sinek bala üşüşür avamın rağbetiyle
Mecaz hakka dönüşür cahilin gayretiyle.
Bana baştan okutma! bozduğum ezberleri
Vefalı yalnızlığım mahşerimden içeri.
Cismim dünyada gezer, ruhum berzahta berduş
Yeniden başa döner, her gün çıktığım yokuş.
Bağrım demirci örsü, soluduğum zemheri
Ocağımın dumanı ciğerimden içeri.
Ey kendimden kaçtıkça ardım sıra gelenim
Beni bana aratan, kutlu varlık nedenim.
Kalbime mühürledim mânândaki cevheri,
Bir İlahi kader var kaderimden içeri.
Ah hakikat uğruna çektiğim onca çile,
Yüzümü göğe sürdüm, hüznüm gelince dile.
Hasılı diyeceğim; dua sözden ileri
Mevzu hayli derindir, minberimden içeri.
Hayat bir imtihansa, savaşların bakidir
Ömür içtiğin sebil, ecel ise sakidir…
Tende emanet ruhun, ölümdür son rehberi,
Haktan emanet cismim makberimden içeri.
