İSA KARATEPE
Yalnızlık Şiiri
Yalnızlık
kuruyan bir ekmek gibi
duvarların kıyısında kimsesiz.
Ve düş/se
öpüp alnına koyacak kadar namuslu
ve tertemiz.
Duvarların kıyısında kimsesiz
kuruyan bir ekmek
gibi yalnızlık.