ŞAİRLER

SONGÜL ÖZEL Mahzun Kalp   Bir dem yaslanırım mahzun kalbime Gönül nemle dolar gözden yaş gelir Ürkekçe bakarım yorgun kalbime Aşkla yanan cana dert yoldaş gelir    

SELAHATTİN YILDIZ Araf Çiçekleri   Yürüyorum Kuru otlar üstünde Gözlerim kaçıyor tüm insanlardan Ne büyük bir günah işledimse Sonbahar gibi çıtırdıyor yüreğim   Tek suçlusu ben kalmışım alemin Suçlayanların hepsi cennette! Bütün cinayetleri üzerime alıyorum Huzur …

MUSTAFA ORAL Onursuz Atların Düşü   Aşk insanı bazen onursuz yakalarmış Bunu bilmezdim ben Gururun şeytandan olduğunu anlayana Goethe'nin Faust'unu okuyana kadar   Kırk defa yenilsen de Yine de dönmesini istermiş onun insan Bunu ben bildim …

HAYRETTİN TAYLAN Uyanamam Şair   yüzyıllık sensizliğin ışıksız, imkânsız yüreğinden geldim kalk dedim, güneş doğuyor gözlerinde seher ile gül arasında akıyor nur cemalin gözlerinde taradığım ufuk yetmiyor uyanmaya kendine ve sana varmak yorgunuyum sözlerinde volkanlaşan manalar …

NURKAN GÖKDEMİR Anadolu Kadını   Ayyüzlü Anadolu kadını… Nasıl da sarp yazgıyla doğandı!.. Ana(ç) olandı / kucak açandı tüm varlığa Doğurandı / bereketli varsıl ve soylu / toprağına O gülyüzlü güleç kızları…o yağız güçlü oğlanları da… …

HÜSEYİN KAYA Varlığın Ötesinde   Bilinmezlik… bir sabahın sisinde yanan ateş, bir çocuğun gözlerinde gizlenen ışık, ve ölüm, yalnızca kapısını aralayan bir yol…   Kim bilir, belki de su gibi içimize işleyen bir sezgiyle yaşarken tanıdık …

SİBEL ORHAN Sevr’de Nûr   Mağaranın sînesinde ah u feryâd, Ebû Bekir titrer, gözleri abad Nâr-ı hicrân sinelerde meş‘ûl, Gönüller mahzun, baht-ı pür-mes’ûl   Sevr’in bağrında üç gece kaldı, Gökler sükût, arz hicrâna daldı Yâr-ı gârın …

MEHMET TAŞTAN Biz Yaşarken   Kavgadan, konuşmaya zamanımız olmadı, Acul vakitlerdeki dargınlıkları sevdik.   Hiç kimseyi eli boş çevirmeyen tarihin, Bizi haklı çıkaran sayfalarını sevdik.   Doğru söz içimizde saklı kaldı, bir ömür, Söyleyip dokuz köyden …

HÜSEYİN KAYA Tanrı’nın Sessizliği   I Bilir misiniz, nasıl körleşir gözler? Bir ayetin gölgesinde, yalanı hakka tahvil edince.   Konforun yumuşak koltuklarında ruhumuz uyudu. Mutluluğu cebimize koyduk, sandık ki özgürdük.   Oysa özgürlüğü boğdular, “özgürlük adına” …

SONGÜL ÖZEL Tek Dörtlük   Yükledim sırtıma elem yükünü Ben bu âlemlere sığamıyorum Gözüme doldu hep kuru damlalar Çorak yüreklere yağamıyorum