Asanatlar "şiirden sinemaya" 
MEHMET ÇETİN
Hiçinci Kez
Bak işte durdu akrepsiz yelkovansız
Kendi başına işleyen o tuhaf saat
Durdu ölü bir balığın gözlerinde
Durdu ölmekte gecikmiş bir denizde
Bak yine yedi kat yerlerin altına çekildi
Morgda unutulmuş cesedin belleğindeki suret
Bak yine kendi mahzenine kapandı
Boş şişeler dolusu tıklım tıklım hayat
Kendi arzusuyla ölen bir mecnun huzuruyla
Bir kere daha başladı ve bitti ilk ve son defa
Kimsenin fark etmediği bir bozgunla
Nerde başladıysa bitti orada
Kendine bir zaman arayan sevda
Püskürdü bir yanardağ lavsız alevsiz
Püskürtüldü hangi zamana sığındıysa
Yine dondu kaldı güneş kim bilir hiçinci kez
Bir peruk telleri kadar cansız şualarıyla
Kurak ve kırık bir mevsimle baş başa
Dondu fırsat bulamadan gözünü kapatmaya
Bitti bitirerek ne varsa açık ve gizli
Bir surun ardında kaldı ve bitti
Bitti başladığı anlaşılmadan
Çok geç kalmıştı gelmekte belli ki
Belki de bu yüzden geldiği gibi gitti
_________________
Mehmet Çetin’i Rahmetle ve Özlemle Anıyoruz
