Asanatlar "şiirden sinemaya" 
MEHMET ÇOBAN
En Büyük Armağan
Nasipmiş
Bin türlü duygu,
Hepsi gözlerinin ışığının yanması,
Nadide gülümseyişin
Kalbimde bir ateş,
Ruhumda bir fırtına.
Her bakışın bir sır gibi,
Her gülüşün bir bahar sabahı,
Ve ben,
Beni benden alan özleminle savrulurken,
Senin adını her nefeste haykırıyorum.
Ruhum çırpınıyor,
Kalbim deliriyor,
Yanıyorum firkat içinde,
Ve her acı bir tutkuya dönüşüyor,
Her özlem bir yangın gibi bedenimi sarıyor.
Zaman, mesafe, sessizlik…
Hiçbiri durduramıyor bu kudreti,
Beni senden ayıramıyor,
Sen,
Bin duygunun içinde en kudretli yangın,
Her ışığında eriyen,
Her nefeste yeniden doğan ateşim.
Ve ben,
Senin için yanarken firkatin içinde,
Sonsuz bir tutkuyla sana tutsak…
Nasipmiş meğer,
Ve her yanışta, her özlemde,
Seninle olmak,
Bütün acıya rağmen en büyük armağanmış.
Kalbimle, ruhumla,
Her çığlıkta sana dokunan bir fırtına,
Her nefeste seni arayan bir ateş,
Ve en sonunda anladım ki…
Bu yanmak, bu firkat,
Bizi biz yapan,
Ve aşkın en kudretli haliymiş.
