Yaralı Bir Aşkla

NECATİ SARICA
Yaralı Bir Aşkla
 
Karanlıkta dem tutan hüzün kuşlarına ulaştıkça kederim
derin
çok derinlerde bir yerdeyim
 
Sorular soruyorum kendime
sordukça soruları kaderimi sorguluyorum
 
Seni soruyorum karanlıkta dem tutan hüzün kuşlarına
 
Bu dem o dem değildir diyorlar
gitti diyorlar dönmez bir daha geriye
 
İhanet diyorum daha dün gibi kalbimde
kaldıkça bir harabe gibi eseri
 
Aşk diyordum kader diyordum sebep diyordum yoksa
ihanet olsa da aşk hiç bitmez mi diye
kendi içimde yanıyordum
üstelik sarhoştum
yaralı bir aşkla kan içinde yürüyordum
kirli ve aldatılmış yağan yağmurlar altında
 
Şimdi ben bende değil de
avcılar önünde yaralı bir ceylanın kınalı bakışlarıyla
zalim bir hasretin çıkılmaz içindeyim
 
En uzak çöllerden daha ıssız bir yerde
kimsesizliğime bir isim bulamadıkça
kalbimin üstüne üzgün bir çiçek koyduğum günlerde
inci mercan olmuş düş dudakların hayaliyle
 
Ben bir cinayet gibi bir anda olacak ölümü bekliyorum
ölümün geldiği günün ertesinde, belki o gelir diye başucuma
 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir