Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
FUNDA GÖKÇEN
İçimdeki Çocukla |GÜNLÜK|
Doğadan uzak kaldığım zamanlarda kendimi hep öksüz gibi hissederim. Ne yalan söyleyeyim içimdeki çocuğu büyütemiyorum bir türlü. Parka götürdüm onu bugün. Ben bankta oturdum gün boyunca onun coşkuyla oyun oynamasını seyrettim. Hopladı zıpladı, salıncakta sallandı, güvercinleri kovaladı, çiçek topladı ben de ona sarı papatyalardan taç ördüm. Heyecanla taktı başına, tıpkı çocukluğumdaki gibiydi. Topladığı çiçekler arasında gelincikler yoktu, bir an hüzünlendik ama olsun onlar da güzeldi. Maziden bir gün çalmıştık. Kaçamak dakikalar çok zevkliydi.
Gitme vakti geldiğinde hırçınlaştı, gelmek istemedi benimle ama çaresiz teslim oldu. Boynunu büktü ve yavaşça elimden tuttu. Söz verdik birbirimize: “bir dahaki sefere de…” Suskundu yol boyunca hiç konuşmadı benimle. Beton yığınları arasına döndüğümde ise çoktan köpükten balonuna binip uzaklaşmaya başlamıştı bile. Gözlerinde anlamsız bir keder vardı.
Anladım!
Vedaları sevmiyordu.
