LEYLA KARATAŞ
Yoldayım
İncir tadındaydı aşkın
Umudu katık yapıp doyurdun
Aktın içine içine
Cesur yüreğine saklandın
Dolunayla sabahladın
Yağmuru içtin
Karda izlerini çıkardın yalnız ellerinin
Laciverti örttün üstüne
Yan yana olan yıldızları aradın
Kedileri sevdin, köpeklerin kulaklarını avuçladın
Salyangozları kenara çektin
Karıncaları bekledin koştururken
Ekmek kırıntısında kuş soluğunu gözledin
Maviye hasret çatıya baktın yıllarca
Tutundun gözleri çakmak çakmak çocuklara
Burunlarını sildin
Veda ederken ağladın
Öksüz büyüttün, yetime kucak açtın
Çiçeklerini suladın
Mum çiçeklerin açtı bak
Yediverenlerin hayat/ta
Ağaçlara sarıldın
Çekirdekleri doğaya attın
Nefes aldın umuda karşı
Bir lokma bir hırka, soğan acısı…
Elma tadı, çilek kokusu
Üzüm çekirdeği, kiraz çöpü, mısır püskülü cezvende
Ihlamur çiçeğine kapattın gözlerini
Turuncuyla aşk yaşadın dilim dilim
Kadınım, anaç yüreğim
Kendine kalsan ölür müydün
Yoldayım
Parçamı almaya geldim
Soluğumda anne kokusu…