Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
YILMAZ EKİNCİ
Güneşin İçinde Zamanın Dışında
1985 yılıydı
Güneşin içinde zamanın dışında
Ay parlak gümüşi ışığıyla Kiğı Kalesi’nde
Selenk köprüsüne vuruyor
Uzaklarda sesi boğuk ve duygulu bir aşiret kızı
Tarifi mümkün olmayan kuşların dilinde
Bir türkü söylüyor
İnsan dağda yağmur
Vadide su
Ve ovada bitek bir ırmaktır
Tarif etmez onu çağcıl tarihçiler
Tarifsiz ve hükümsüz mührünü vurur zaman
Eski kutsal bir kitap sayfaları arasında unutulan
Annemden ezbere bildiğim bütün cüzler hatırımda
Ve ne zaman onu düşünsem;
İçimden bir sal kalkar
Omuzlarıma tekmil bir bulut iner
Ayak izlerinde babasını arayan bir kız düşer yüreğime.
Golan’da gökyüzü parlak ve mavi
Uzaklarda belli belirsiz dağ keçileri
Perisuyu deli akar Karakoçan’dan Pertek’e doğru
Bir gelin aşiret töreniyle kuşanır
Gülüşü yabani bir dağ çiçeği
Duruşu suskun ve asil
Gözleri yeşil Bingöl dağlarına çalar
Ben sana bu dağlardan seslendim
Kar oldum eridim lisanında
Gülüşün yangı oldu
Çığ oldu düştü kalbime
Şehirlerde yabani kaldım kendime
Zamanın aktığı Peri nehrinde
Hafif bir dağ rüzgârı tenimi okşuyor
Kendimde gittim sende duruldum
Kaç mevsim kış uykularına daldım
Karlar eridiğinde anımsadım
Yol sendin yolcu bendim
Ufkum göğünde mahdut kaldı
Yakındın ama çok uzaktın
Eğildim öptüm alnından
Kalbim Çırçır Şelalesi’nde
Bir ezan vaktinde infilak ederdi
Gözlerim Fırat’ta mavi bir çağlayandı
Giderdim
Batmaz sandığım ufuklarda
Zaman mavi sularda kızıl bir güneşti
-Bekledim gelmesini bilmedi!
Zaman aktı günler sarardı dağlarda
Aşk tek kişiliktir bu coğrafyada.
Tarihi unutulmuş aşiret kavgalarında
Zaman akar, insan kaybolur, silinir ömür
Bedeli ödenmemiş bir ölümdür aşk
Bir kızın yazgısında En-el Hakk’a ulaşılır
Dağlarda yağmur, vadilerde su ve
Erzincan Altıntepe höyüğünde bir kadın
Ve kadının hızmasında okunan bir tarih
Ve tarihin uğultulu sarkacında;
Her insan olduğu kadardır!…
