Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
EMİNEHATUN TOK
Günebakanlar Gibiyim
Sen nerede ben orada…
Rengin rengime vurmuş
Yüzüm ateşinden kavruluyor
Aynam sensin artık
Aksim sarıyor bedenini
Durmuyor kendime hiddetim
Ne isterim kimi severim
Tanıyamam yüzüm, ellerim
Tanrım…!
Ben kimim…?
Hepsi karışıyor
Beynimdeki benler
Her gün toplanıp beni konuşuyor
Sorguluyor, yargılıyor
Sonuç, boğazımda bir dikenli tel
Nefesim daralıyor…
Günebakanlar gibiyim
Ben mi sana dönüyorum
Yoksa sen mi döndüğüm yerdesin
Söyle
Dudakların mahpus mu?
Yüreğimin yolları
Kıvrılıyor sarp ve ince
Cesaretin varsa geçmeyi dene…
Günebakanlar gibiyim
Kurudu bedenim
Eğildi başım…
Sen güneşmişsin, aymışsın
Artık ne fark eder…?
