Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
SELAHATTİN YILDIZ
Nice Bayramlara
Çocukluğumuzdan bu güne bayramların her birimizde ayrı bir anısı birikmiştir. Hele ki çocukluğumuzdaki bayramlar. Her şeyin en güzeli, en masumu çocuklukta yaşandı, tıpkı bayramlar gibi.
Kurban bayramlarının da yeri ayrıdır. Şimdilerde aman çocuklar görmesin gibi gereksiz bir özenle kurban kesimlerinden çocuklar güya korunma maksadıyla uzak tutuluyor. Biz hiçte öyle büyümedik. Bildiğin öküzü yatırırken el attık. Tekbir getirdik ve bıçak kurbana değdiğinde kanın akışını gördük. Yani hiçte psikolojimiz bozulmadı. Küçükken dananın bacağını tutma görevi bizdeydi. Büyükler yüzer parçalar, bize de mutlaka bir görev düşerdi.
Hele o dananın yatırılma anı büyük bir heyecanla beklenirdi. İp dananın ayağından geçirilir, sağdan soldan bağlanır bir hamleyle düşürülmek için hazırlık yapılırdı. Babam o sırada en heyecanlı olanlar arasında olurdu hep. Tam bir ciddiyet içerisinde, sağa sola emirler verir, kızar ve birçok arıza çıkarırdı. Bizim için eğlence gibiydi ama dana bir kaçarsa sen bak filme. Kaçmadı mı, kaçtığı zamanlar da oldu. Aman Allah’ım mahalleyi sarardı o telaş. Babam çok gergin olurdu o sırada. Ama iş bitip çaylar içilmeye başlandığında bildiğin sevgi pıtırcığına dönerdi.
İsmail kesilmesin diye gelmişti kurban. Bir sınanmaydı İbrahim için. Hangi baba evladını kurban etmek ister ki. Peygamberlerin içinde en zor imtihanı yaşayanlardandı İbrahim peygamber. Adak adadı ve kurbansız kaldı. Sanıyor musunuz ki İbrahim, İsmail’i kolay yatırdı yere. Günlerce rüya gördü oğlunu kurban et diye. Neden geldi bu emir?
İbrahim, İsmail’e kıyamadı, ilahı mı kıydı sanırsın. İbrahim’den daha çok kıyamadı da gökten koç indirdi. Yaratan kurban istedi kulundan, kullarından.
Modern insan ne kadar da merhametli. Dolabından et eksik olmaz ama kurbana karşı pek hümanist. Sanırsınız dolabındaki etler Venüs’ten geliyor. Rakı balıksız mı olur yahu der bir de. Ulen öküz hayvan da balık fasulye mi. Yani modern insan pek merhametli. Canım cicim elitistler ben de sizi rakıyla, balık gibi yiyeyim he mi.
Valla ne yalan söyleyeyim kimsenin lafı sözü beni ilgilendirmiyor. Rabbim dedi ki kurban kes. Kesilecek o kadar. Ben ayetin üstüne edilen lafı, laf-ı güzaf sayarım. Yok öğrenci okut, yok fakire ver o parayı. Yani bu hümanist canım cicimlerim öğrenci okutmaktan harap bitap düşmüş sanırsınız. Her şeyin yeri ayrıdır. Her hayrın, her iyiliğin ve her ibadetin yeri de.
Afrika’da açlıktan ölen çocukların olduğu çağımızda onlar için kurban gönderenlere selam olsun. Sağlıklı düşünüp gereksiz hümanistlikler yapılmadığı bayramlar diliyorum. Bayramınız mübarek olsun.
Nice bayramlara…
Nice Bayramlara
