Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
NİLÜFER ZONTUL AKTAŞ
Hayırlı Haberlerimiz Olsun
Selvigül Kandoğmuş Şahin’in öykü kitabı “Hayırlı Haber” üzerine…
Allah'ı hatırlatan dostlar, kitaplar ne güzeldir. Okuduğum bu kitaptaki öyküler; ismiyle, cismiyle Allah'ı, teslimiyeti hatırlattı. Yazımın başında kıymetli yazara teşekkürü bir borç bilirim…
Şer gibi gözükse de, daima hayırlı olanı verendir rabbim. Verilen irade ile o iş üzerinde elden gelen yapılmış ve Allah’a teslim olunmuştur. Gelecek olan haber hak katında bizi üzecek dahi olsa! Hayırlıdır…
Selvigül Kandoğmuş Şahin’in ‘’Hayırlı Haber’’ adlı öykü kitabıyla hemhal oluşum, yüreğimce bildiğim, okurken tekrar tekrar hissettiğim duyguları şeddeledi. Hayırlı haber almanın, beklemenin insan ruhunda oluşturduğu o huzuru nasıl da yeniden suladı daha diri tuttu şimdi içim… Aynı duyguları belki defalarca yaşarız, fakat sözcüklerin çıktığı yüreğin sahibi size başka bildiriyor okuduklarınızı.
Hakkımızda hayır zannettiğimiz mutluluk kaynağı diye düşündüğümüz işleri dört gözle beklesek de olmaması sonrasında şükre vesile olabilir. Şer zannettiğimiz nice şeyinde gerçekleşmesini istemesek de Rab takdir edince zaman içinde, bizi huzura gark etmesi. Bu iki çizgide, ruhun uzlaşması kabullenmesi çok önemli…
Çok etkilendiğim bir yerdi öykü içinde; süslenivermişti işte kızcağız. Evin de emektarı. Bütün hazırlıklarını tamamlayıp… Görücülerinin ise kız kardeşini beğenmeleri, haberi bile olmadan.
Bir hafta boyunca kapıdan, telefondan, gelenden, gidenden haber bekleyip sonucunda yaşadığı hayal kırıklığı… Sahi hayırsız bir haber midir bu…
Nice haber bekler insan, hastasından, okulundan, askerinden, sılasından, eşinden, dostundan… Hep iyi haber… Alınan kötü haber kötü müdür hep…
Tevekkül bir ruha yöneltiyordu bizi bu kitap… Öykülerde yazarın bağrından kopmuş canlı ve diriydi. Bazı yerlerde boğazım düğümlendi.
Deprem sonrası enkazdan sağ çıkan bir candan alınan haber çevresini mutluluğa gark ederken bizi de, ömür nimetine daha çok şükre döndürüyordu. Asr suresi eşliğinde hayatın anlamına dikkat çeken ağır bir imtihan pençesinden geçiriyordu hepimizi.
TV’de duyduğu haberlerin çoğunda burkuluyordu insan. Ne çok acı vardı. Bir haberle, sütü çekilen bir kadın sütünden bile haber beklerdi. Öykü de merhamet yüklü bir annenin sütsüz kalmış bir bebeye acırken kendi sütünün gitmesi..
İflas eden babanın kendinden bile hayırlı haber beklemesi, ailesinin hayırlı sözcükleriyle tesellisi, haberlerin en güzeli değil midir.
Bir bahçe, bir ev, bir dükkân da kendini sessizce bırakıp giden sahibinden veya onunla ilgili her şeyden herkesten hayırlı haber bekler. Öykü de onlar haber beklerken, bende bekledim. Beklerken eklediğim sızı gülümsememe yoldaş oldu. Okunası bir kitabın satır aralarında uzunca yollar kat edip haberlere yoldaş oldum.
Haber bekler, çiçek topraktan, gökyüzü kuşlardan…
Okuduğu kitaptan, dinlediği bir şarkıdan, balkondaki çiçeklerinden, denizden, geceden ve daha nicesinden hayırlı haber beklerdi, alırdı insan. Bazen de tek kelime bile etmeden.
Haberleriniz hep aydınlık olsun tez duyulmasa da…
…
