LEYLA KARATAŞ
Gelincikler Hırpalanırken Rüzgârda
Kıymetlim
Yüreği naif dalım
Bir yıldız sakladı seni güz sancısıyla
Soramazdım
Nereye düşecekti ki
Ağlamaklı kayıplar
Yaralandım
Hayıflansam kim duyar
Dövünsem dizlerime dizlerime
Yüreği kim bilirim
Hangi gönülde salıncak olacak bağrın
Öldüğüm takvimlerde
Ah! Vazgeçtin
Ey şımarık bahar
Kime sesleneceksin
Bir çay koy diyen, üzümüm
Bilirim yarı aralanmış kapılarda
Bir düş gölgesinde acıtacaksın beni
En canım
Yoksun sabahlarımın zeytin tanesi
Bir çigan müziğinde dans eden o büyü
Ey kadınım
Sevdasına kır düşmüş ocağım
Baharın kokusuna sürsem yüzümü
Dalındaki güle ne
Gelincikler hırpalanırken rüzgârda
Al dudak üzülmez mi kuruyarak
Kim korur narin yapraklarını kendinden başka
Bir yıldız kayar denizin ortasına
Boğulmaktan korkmadan
Vazgeçtin
Sayfalara sığınır yaralı kuşlar
Biliyorsun
Ben hep burada olacağım
Unutma, dostluk sabadır şarkılarda
Bir yanım yağmur bir yanım öfke kusarken
Sesin düştükçe içime içime
Yiter giderim ben de hüznümle
Nehirler götürür seni
Sabah kokusuyla sızılarımı da yalayarak
Güzelimmm
Ne el ele ne gönül gönüle artık şiirler
Düşlerine su serp be kadın
Islansın kuruttuğum yüreğin
Islansın
Vazgeçtin