Yorma

YAREN KAYIP
Yorma
 
Yüreğimin kapıları kapandı çoktan
hatta kaybetmişliklerimle bastırdım sıkıca
kandırılmış masumluğumu sürgü ettim
sürdüm ardına sevdalarımın açılmaz daha
zorlama!
 
Bana kırmızı güller uzatsan
bülbülün kanadındaki kanı görürüm
bir çocuk kadar masum tebessüm etsen
riyakâr dokunuşlar bulurum gamzelerinde
hiç dile gelmemiş şiirler fısıldasan kulağıma
ihanetin çığlıkları yırtar yürek zarımı
konuşma!
 
Bozuldu benim masalımın büyüsü
aşkı bulamadım Kafdağı’nın ardında
ve inanışlarım battı en derine sırtımda
nem değil kem çürüttü yaslandığım duvarlarda
durma!
 
Uzatsan elini tutup kaldırmak için
hangi girdaba çekecek diye bakarım
öyle masum durma karşımda inanmam
çirkinlerde güzel bakmayı öğrendi korkarım
bakma!
 
Açma kucağını boşuna, varlığımla boşluklar dolduramam
her açtığımda kırk yerden kırıldı kollarım
kırıklarıma taş vurdum soğusun diye tuzla sardım
şefkatte ısrar etme ne olursun alışamam
sarma!
 
Girdiğim tüm savaşlarda namertler düştü payıma
kalleşçe kuşattılar yüreğimin kalelerini
düşmanımın topla tüfekle yıkamadığı surlarımı
canım dediklerim güllerle devirdi başıma
vurma!
 
Şimdi en gerçek aşkı koysan hayatımın masasına
her kelamını blöfe yorarım gördüm demem
insan inancını kaybederse aşk kalır mı ardında
bırak son nefeste şahadete gücüm kalsın
yorma!
 

 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir