Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
YAREN KAYIP
Sustuklarım Kadar Sevdim
Seni sustuklarım kadar sevdim ben
İçime attıklarım kadar birikti sensizlik
Gelmeyeceğine inandığım kadar bekledim aslında
Sen de kaybolduğum kadar varsın bende
Bütün gecelerime düştü gözlerin
Baktığım aynalara yüzün düştü
Dinlediğim türkülere sözün
Sevincime hüzün düştü
Adını bir kelama düşüremeyişime inat
Tüm düşlerim adına düştü
Kendime bile itiraf edemedim bu sevdayı
Neyledimse mubah kılamadım seni bana
Unutmalıyım dedikçe biraz daha çoğaldın
Daha bir sokuldun yüreğimin kuytularına
Eş dost şaşar halime
Ahvalime kendim bile şaşarım
Bir yara var içimde durmadan kanar
Kanadıkça büyür o yara
Büyüdükçe daha bir yanarım
Akıl fikir kâr etmez bana
Kendi yalanıma kendim mi kanarım
Boğazımda ağ olur isyanlar
Yutkunsam ölürüm
Adını, kussam dilim yanar
Yere düşsen yer yanar
Ölürüm ölürsün
İçime biriken acılar
İçimi aştı çoktan
Ben ve sen bana sığmıyoruz artık
Öyleyse ben gitmeliyim
Bitmedin bitiremedim madem
Bitmeliyim
İnsan nasılda çaresiz severmiş meğerse
Elim kolum bağlı, başım önünde işte
Ömrüm senin
Kalemim kâğıdım silgim
Kaderim, yazım senin
Söylediklerimi anlama
Hatta aldırma hiç
Sustuklarımı duy yeter
Adına yazdım koca bir ömrü
Yüreğim talan, zaman ziyan
Gönüle helal, akıla haram
İşte sana gizli yâda aşikâr beyan
Ben seni sustuklarım kadar sevdim
