Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
Hece Şiirleriyle Dolu Dolu
Hece Taşları
Dergisinin
29. Sayısı Çıktı
Tayyib Atmaca’nın Genel Yayın Yönetmenliğinde çıkan, yine hece şiirleriyle dolu dolu olan “Hece Taşları” şiir dergisinin 29. sayısındaki isimler:
Seyfettin Karamızrak, Prof. Dr. Muharrem Dayanç, Ferqane Mehdiyeva, Mehmet Özdemir, Ekrem Kaftan, Mehmet Gözükara, Mustafa Özçelik, Mustafa Ökkeş Evren, Yunus Kara, Osman Aktaş, Mustafa Erkenekli, Mustafa Oğuz, Halit Yıldırım, Mehmet Baş, Hızır İrfan Önder, Fikret Görgün, Züleyha Özbay Bilgiç, Lütfi Kılıç, Kadir Altun, Muhammet Emin Türkyılmaz, Erol Boyunduruk, Hacer Alioğlu, İbrahim Sağır, Halil Gürkan, Mehmet Fatih Köksal.
“Hece Taşları” dergisinin 29. sayısında yer alan Mehmet Baş’ın “Yerleşik Hayat” şiirini ve Tayyib Atmaca’nın “Boş Mezar” yazısını tadımlık olarak alıntıladık, aşağıda okuyabilirsiniz.
MEHMET BAŞ
Yerleşik Hayat
Kâğıttan evlerin ince hevesi
Gölgesiz kentlere siner nefesi
Zincire vurulmuş dağlar nehirler
Çiğ düşmüş güllerin yok mu adresi
Yolcusuz yollarda kırılmış dizi
Güzellik çağının nerdedir izi
Yaralı ceylanlar terk etti bizi
Açılmaz mı ola göğün kafesi
Sararan ayvada ağlayan narda
Yeryüzü içerde gökyüzü darda
Yolunu kaybeden yem olur kurda
Tavuklar elinde dünya kümesi
Delinir sinesi gülün delinir
Yar yoluna giden elbet bilinir
Yanlışa düşenin adı silinir
Konulur sahneye aşkın piyesi
Aşikâr sırların saklıdır yüzü
Sükûtun bağrına nakşolur sözü
Gecenin kalbinden içer gündüzü
Süzülür raylardan hüzün ekspresi
Merdiven kurulur mavi göklere
Yapraklar sarılır derin köklere
Dökülür ırmaklar demir künklere
Yerleşik bir hayat sarar herkesi
TAYYİB ATMACA
Boş Mezar
İşte kapınızı tıklatıyorum, ölüm var ay gardaş haber vereyim, olur ya aklından fırlayıverir, bu dünyanın cangamazı içinde, nefsin okşandıkça kuyruk dikelir, farkına varmadan aslan olursun, hizmetine girer tilkiler kurtlar, dünya güllük gülüstanlık sanırsın, yediğin önünde yemediğin çöp, şükür makamını teget geçersin, var git ölüm bir zamanda yine gel türküsün dinlerken ritim tutarsın.
Koy söyleyim tekrar olsun ölüm var, yanımızda yönümüzde her yerde, ekranlarda canlı canlı izlerken, öküzün trene baktığı gibi, bakarız gözümüz alacalanmaz, yüreğimiz et parçası it yemez, komşumuzda çığlık kopar bir gece, başımızı yastıklara gömeriz, nasıl olsa acısını paylaşan, biri vardır arar çıkar gelirler, diye kendimizi sorumluluktan, kenara atsakta kurtulamayız.
Her doğan ölecek ölmemek yasak, yasağı delecek yok başka yasak, herkes bir hayırlı ölüm peşinde, kimi gökte yiter suda kaybolur, kiminin ölüsü dirisi olmaz, gelirse habersiz gelir her ölüm, gidenin peşinden sözler yarışır, kimi cehenmemden çukur der geçer, kimi der cennete açılan kapı, beyaz bir kundakla pazara gelen, siyah bir takımla girmez mezara.
Boş mezar dediysem beleşte değil, mezar da mezar ha gireni yutar, ne tahtaya hacet ne de birkete, etrafında yine kendi mamulü, yanını yönünü örtecek kadar, sıra sıra kerpiçleri dizilmiş, bakınca insanın canı çekiyor, hele bu da benim gibi şairse, zaman kısa ben yorgunum yol uzun, bu mezar bedava nolur nasip et, Efendime komşu sekiz karışlık, Cennet’ül Baki’de konak olayım.
