Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
SÜNDÜS ARSLAN AKÇA
En Uzun Gece
bu gece; en uzun gece
belki son uzunu
ya da sondan bir önce
küsünce
buluttan nem kapan gün
ayaz yorgunu göklerden
geliverdi bilmece
buz kesiği gülüşler işlendi
ömrümüze
aşka avuç açan yürekten
yorgun bakışlar miras öykümüze
bu gece en uzun gece
belki son uzunu
ya da sondan bir önce
şimdi sen
şimdi ben
şimdi biz ezgisi içinde
dil lal, göz melal
olsa ihtilal
pervaneyiz yine
bu gece en uzun gece
belki son uzunu
ya da sondan bir önce
tutarsız kelimelerden kurduğum barikat
hakikat ihmalini vurdu zincire
hayal dudaklarını büktü uzaktan
sırtını döndü tamlayanım
uçsuz bucaksız resimden
kalan boşluğuma
yok mu ağlayanım
bu gece en uzun gece
belki son uzunu
ya da sondan bir önce
hüzün semah döner
kendince
gelincik sapağında
durur bekleyiş
uzaktan solur giz şehrini
iç çeker
yalnızlığa serenat eden geceye
bu gece en uzun gece
belki son uzunu
ya da sondan bir önce
