Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
CUMA KARAARSLAN
Çapakçur’dan Sonsuza
Çapakçur’da soluğum solgun
Ruhum ıslak, ıpıslak
Zaman soğuk, zaman yorgun
Titrer gibi hayat yaprak yaprak
Yanı başımda karanlık, çatırdar zemin
Şafak bekler bir yanım, der durmadan gel haydi
Keşfedilmeyi bekler boynumda bir yaslı yemin
Neydi yaşadığım, özlediğim neydi
Neden suyu sevdiğimi bildim
Susuz getirdim yaşanmışların acısını
Ne beklenen bendim
Ne de sen kendi gelen
Gelmediğin besbelli
Oysa evren hala dönüyor durmadan
Peki, her şey görülüyor mu her yerden
Biliniyor mu içimizden akıp duran kan
Elbet her şeyi bir gören var, bilen var
Yol mu farklı, başka mı zaman
Bir yerde yanlış var
Hala içimde aşka ve devrime dair umutlar
Hala arıyorum insanı
Hala düşümde firari dörtnala koşan atlar
Sen sandım durdum bir ara bakıp ömrüme
Hayat yanımdan geçip giderken bile hala umut var
Yirmi birinci yüzyılda sancı, sancı böğrüme
Elli birinci yaşımda acı gırtlağıma kadar
Ne yaman zaman
Ne ıssız ruhlar
Ne zor karanlıkta kalmak
Ne zor bakarken ötelere
Baktığın yerde olmamak
İyi ki hala bir bilen ve gören var
Kimi altın arar
Kimi taş
Ben hala insan ararım
İnsan, yani her yanı aşktan ataş
Hatamı yaptım ne
Oysa ben kayıptım
Kendimden iz süremedin kendime
Baktım ki batmışım
Sandım ki kokmuşum
Sanki hiç yaşamamış sanki hiç yokmuşum
Sonra dirildim
Neden suyu sevdiğimi bildim
Nice hatalardan geriye sen kaldın bana
Şimdi tek doğruda yalnız devrilen bir ağaç gibiyim
Yaprağım solgun şarkılarım boğuk
Umudum kap kara, yakıyorum
Çapakçur suskun, Çapakçur soğuk…
Sonsuza, sonsuza akıyorum…
Çapakçur’dan sonsuza…
