Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
BİRGÜL TEMUR
Baharımdan Güneş Çalma
Her kuvvet bulduğunda, yokluğunun zalim ellerinde nefessiz bıraktın beni.
Cürmümün en ücra köşesinde, vatansız bir yalnızlığa boyadın bilincimi.
Ellerimi uzatsam da tutamadığım bir gurbet koydun aramıza.
Sıra dağlara, göğün suskunluğuna ortak ettin senli düşlerimi.
Teninde geceyi duyduğum, huzur bildiğim bir histi varlığın.
Düne çizgi çeken, zamanı durduran “an”lardı senle geçirdiğim.
Çorak toprağım, sisler altında rengi koyu bir yeşile dönerdi.
İçindeki sevgi kimliği kimliğime susku biçerdi.
Sonra “viran” ettin sevmelerimi.
Dolma dedim yalnızlığıma, baharımdan güneş çalma.
Varlığıma fiyat biçme, seni benden almadan yoluma yol sunma.
Daha yürümeye alışmadan direncimden etme beni.
Firûze mevsimlere salıp içimi, yokluğunla siyaha boyama.
Yazılmış sayfa gibi ezber etmişken, ateşinde yakma izlerimi küle bırakma.
Dalına tutunmuş “gül”dü gözlerim,“kam” ışırdı hece hece seni her gördüğümde.
Şimdi aklına hiç gelmeyen “derdest” bir yağmurum ellerinde.
Teninden öte, tenine hasret, teninden göçen bir deli divane..
