Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
HAYRETTİN TAYLAN
An(Ş)kara
ankara’nın tek denizi gözlerindi
gülerken ve gelirken ak’ deniz
giderken ve ağlarken k’ara deniz
her damlada boğulan yunus gibiyim
her bakışında yeniden dirilen anka gibiyim
veli’lerin toplandığı o’kulsun
şimdi , istanbul’da gözyaşı güzelisin
şimdi, her adımın, bir gün gelişe ömür vakfiyesi
şimdi, şimdinin şimendiferinde, sensizliğin metafizik makinistiyim
şimdi, kendimi oynamanın an(ş)kara havasında, yalnızlığımın artısıyım
dedim ya
ankara’nın bütün kızları kara
bahtı kara
yalnız, sensin beyaz
yalnız, sensin aşka bembeyaz Şehrinaz
borçlu zamanların esrik, ampirik kentisin
izahı yok, artık izafi bir teorem gibi gizden ve fizikten ötesin
yanık esintinin aynasında, taranıyor nemli düşlerim
ağlayan gözlerinde, canlanıyor vicdanımın fidesi
artık, unutulmazlığın dev sevi ağacısın
artık, sevdamın meyve veren gelme ihtimalisin
artık, benden öte, ben sonrası ben’e aşk hilâlisin
artık, aşkın da aşkı olan aşk sonrasının cemâlisin
ankara’ya yarim adasın, bense korsan mecnun-u memnun
israfil’in son jokeri yeni bir sen tabiatındayım
azrail’in son bakışı gibi ölümsüz sevmeler nefesindeyim
cebrail’in ilk ayetinde durulanır, aklanır, nefsim
insan, sevmenin zaferidir, barışıdır, geleceğidir, Şehrinaz
ankara’ya yarim adasın, bense korsan mecnun-u memnun
